Τετάρτη 16 Ιουλίου 2008

Αντιλάλησα και είπα...

• Λαλήσαμε, από τη ζέστη…
• Αντιλαλήσαμε από τις πυρκαγιές…
• Θαρρώ ότι και το ηλιοβασίλεμα…
• Εμπεριέχει…
• Πυρκαγιά…
• Αντιλαλήσαμε…
• Από την αδιαφορία…
• Εκείνων…
• Που επιλέξαμε…
• Να μας κυβερνούν…
• Και από την χαιρεκακία…
• Εκείνων…
• Που ουσιαστικά…
• Μας κυβερνούν…
• Αντιλαλήσαμε…
• Μα δεν τους κάνουμε τη χάρη…
• Μετράμε δυνατά…
• Ως το τρία…
• Και πεταγόμαστε…
• Λίγο πιο ψηλά…
• Αγναντεύουμε τα πέλαγα…
• Αγναντεύουμε τους δρόμους…
• Αγναντεύουμε τα ποτάμια…
• Γινόμαστε πέλαγα…
• Γινόμαστε δρόμοι…
• Γινόμαστε ποτάμια…
• Κι έπειτα τίποτα…
• Και κανείς…
• Δεν είναι εδώ…
• Για να μας ταΐσει ψέμα…
• Για να μας ταΐσει θλίψη…
• Για να μας γεμίσει φόβο…

3 σχόλια:

Dr Jekyll είπε...

Τα ποτάμια καμιά φορά φουσκώνουν ξέρεις και παρασύρουν τα πάντα στο διάβα τους......

o βασιλιάς του δάσους είπε...

kai idika edw stin ellada ginete kai kati xirotero dr...jekyll...:)

kamia fora to nero genaei mia fotia pou kaiei kai thn fotia tis kolasis...
allwste alximisti ellina mou...

ton finika sou an den ton kapsis prota kala....
pote den tha ton deis na petaei....:))


kai toys ellines toys katakapsane tin manna.! ! !

essete i immera...
pou oi laloimenoi adelfia mou...
tha lelithoune apo ton zigw tis adikias .

tin pio plousia xora stin gh se metalevmata kai se pnevma.... tin parousiasane sta matia mas skilofagomeni kai poulimenoi se ksena ethnoi....
kai tous xrostame kai apo panw.....

Μαρία είπε...

Ετσι είναι δόκτορα...! Αν και νομίζω κατορθωνουν να κρατουν τα ποταμια λίγο πριν ξεχειλίσουν....
Βασιλιά μου, όσο υπαρχει πνευμα ελληνικό τίποτα δεν μας πτοεί...